Tamam tamam. Şimdi diyeceksiniz hem gökyüzünü izleyip hem bu yazıyı nasıl yazıyorsun diye. Aslında gerçekten gökyüzünü izlemiyorum. İzleyemiyorum da denebilir. Ama benim küçükte olsa bir takıntım var. Ay'lar. Gerçek olan ay. Hani şu gökyüzünde olan. Gerçek anlamda bir sevgim var ay fotoğraflarına karşı. Hani imkanım olsa evimin,odamın her yanını ay resimleriyle kaplarım. Duvarları siyaha boyar ay resimleri çizerim. Yıldızlarla süsler birazda uluyan kurtlar yaparım. Başka bir kısma ise biraz yarasa ve baykuş. Imm... Muhteşem..
Evet, bu benim çocukluk hayalim. Küçüklüğümden beri-ki bu 10 yaşımdan beri oluyor- odamı siyaha boyamak hayalimdi. Ama hiçbir zaman ailem izin vermedi. Oysaki ne güzel olurdu. Üstelik şimdi yapıştırılabilinen çeşit çeşit duvar süsleri var. Geceleri parıldayan aylar,yıldızlar olsa ne güzel olurdu. Gerçeklerini görmek bu ışıltılı dünyada zor olsa da en azından sahteleriyle mutlu olurdum.
Bende dedim madem bunu yapamıyorum o zaman en azından fotoğraflarıyla mutlu olurum. Aslında çok fazla fotoğraf yok. Ama yinede hepsi benim için özel. Hepsi birbirinden güzel gözüküyor. Her ne kadar renkleriyle oynanmış olsa da çok daha güzel gözüküyorlar.
Gerçek yada değil. Sevdiğim sürece o hep güzel.
-''İkimizden Biri''nin Biri-
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder